Als ik er over praat, komen de emoties nog steeds omhoog. Mijn leven is zó anders geworden door mijn herseninfarct. De combinatie met mijn epilepsie zorgt ervoor dat ik niets meer alleen kan doen; er moet altijd iemand bij me zijn als ik naar buiten ga. Ik heb een werkende vrouw en drie werkende kinderen, waarvan er een al uit huis is. Ik breng dus veel dagen alleen door. Je weet dat ze pas in de avond terugkomen,tot die tijd moet je jezelf bezig houden.Dat gaat inmiddels harstikke goed trouwens, maar in het begin had ik daar meer moeite mee.
